"Para sa iyo, hindi ako takot magmahal sa totoo lang. Natatakot ako sa katotohanan na baka makita ko ulit ang sarili ko na umiiyak gabi-gabi. Sirang-sira. Durog na durog. At lugmok nang dahil na naman sa taong papasayahin ako sa umpisa. Sasanayin akong kasama siya. Tapos, iiwan lang rin ako sa dulo.." mahabang litanya ni Kaloy bago tapusin ang kanta. Nakatingin pa rin ito kay Dylan. Medyo naluluha na ngunit nakangiti pa rin. "Mahal na mahal kita. Pero ang sakit sakit na.." huling sabi ni Kaloy bago ito umalis sa harapan ng entablado. Napatayo si Dylan sa kanyang kinauupuan. Akmang hahabulin sana ang dating kasintahan. Ngunit may kamay na pumigil sa kanyang pag-alis sa kanyang kinatatayuan. Napatingin siya sa kanyang kamay. Hawak-hawak ito ni Von.
--------
Abot-tanaw na lamang ni Dylan ang papalayong si Kaloy. Huminga ng malalim si Dylan upang mahimasmasan sa nararamdaman sa oras na iyon. Mabigat. Masakit. Masikip sa dibdib. Lalo na ang binitawang salita ni Kaloy, "Mahal na mahal kita. Pero ang sakit-sakit na.." Napapikit si Dylan. Sinusubukan niyang burahin ang itsura ni Kaloy, ang mga mata ni Kaloy. Hawak-hawak pa rin ni Von ang kanyang kamay. "Dylan, please.." si Von na pilit siyang pinapaupo sa kanyang tabi. Ngunit nagmamatigas pa rin si Dylan dahil sa oras na bitawan ito ni Von ay baka habulin niya si Kaloy na pumasok na sa building. Ngunit matigas rin si Von sa pagkakahawak ni Dylan. Sa bawat pagtangkang paglakad nito ay hinihila niya pabalik ang dating kasintahan. Hindi na niya hahayaan na mapahiwalay pa si Dylan sa kanyang tabi. Sa kanyang piling. Nagkamali na siya minsan at magsisimula siyang ulit suyuin ang dating nobyo. At sisimulan niya ito sa oras na makalaya si Dylan.
"Von, iho.." tawag ng kanyang mommy mula sa likuran. "Dylan.." dagdag pa nito. Yumuko si Dylan upang punasan ang mga namuong luha sa kanyang mata. Tumayo si Von upang harapin ang ina. Hawak pa rin niya ang kamay ni Dylan. Napatingin ang ina ni Von sa kamay ng anak at ni Dylan. Si Dylan na ang kusang bumitaw. "Good afternoon, Tita.." bati ni Dylan sa mommy ni Von. Biglang yumakap ang matandang babae kay Dylan. "Oh Dylan! I am so sorry! Thank you for sacrificing for our son.." paiyak na sabi ni Fely. "Hindi ko alam kung paano namin masusuklian ang ginawa mo para kay Von.." dagdag pa ni Fely sa binata. Napayakap na rin si Dylan. Matagal na niya itong hindi nararamdaman, ang yakap ng isang ina. Tumulo na rin ng tuluyan ang mga luha ni Dylan. "Tita, kamusta po si Tita Lucy?" tanong ni Dylan nang lumaya siya sa pagkakayakap ng ina ni Von. "Masama pa rin ang loob. Kinausap na namin siya na iatras ang kaso dahil self-defense ang nangyari.." explain ni Fely sa binata. "Nakausap niyo na po ba sina Papa at Mama?" tanong ni Dylan sa ina ni Von. "Oo. Kinausap na namin. Alam na nila na nilalakad namin ang parole mo.." sagot ni Fely. "Thank you po.." naiiyak na sabi ni Dylan.
"Smoke?" alok ng binata kay Kaloy matapos niyang maghilamos. Hinayaan niyang mapawi ng tubig mula sa gripo ang mga namumuong luha sa kanyang mga mata. Masikip pa rin ang kanyang dibdib kahit naibsan na iyon ng kakaunti matapos niyang ilabas ang mga gusto niyang sabihin pagkatapos niyang kumanta. "Salamat tol.." sagot ni Kaloy sabay kuha ng isang sigarilyo sa pakete nito. Sinindihan ng binata ang kanyang sigarilyo. Sila na lamang ang naiwan sa loob ng banyo na nasa visiting area matapos umalis ang isang bisita na kasama nito. "Kilala mo ba yung isa kanina?" tanong ni Kaloy sa binata sabay hithit sa sigarilyo nito. Tumango lang ito at humithit rin ng sigarilyo. "Nag-away kayo?" dagdag pa ni Kaloy. Tinitimbang kasi ni Kaloy kung parehas niya ba ang lalaking kasama. Kung may relasyon din ang lalaking kasama niya at ang lalaking lumabas. Kumibit-balikat lamang ang lalaki na patuloy pa rin sa paninigarilyo. "Minsan talaga sa pag-ibig, napaka-unfair. Yung tipong laban na laban ka na sa relasyon niyo dahil siguradong panalo ka na sa hawak mong baraha. Pero sa bandang huli talo ka pa rin.." kusang lumabas na lamang ang mga salitang iyon mula kay Kaloy. Natawa naman ang lalaki sa kanyang sinabi. "Huwag mo naman pagtawanan ang pagkasawi ko.." natatawa na lamang rin si Kaloy. Sa isip niya mas okay na rin siguro na kumausap sa isang estranghero.
"Dy, anong nangyari dyan sa mga pasa mo sa mukha? Sinong gumawa niyan?" tanong ni Von habang kumakain sila ng pananghalian. "Wala to. Nadamay lang ako sa gulo kahapon. Huwag ka mag-alala. Nalipat na ako ng tulugan.." sagot ni Dylan. Hinawakan ni Von ang sugat nito sa labi. "Namimiss na kita.." biglang sabi ni Von. Napatigil naman si Dylan sa pagsubo ng kanyang kinakain. "Tigilan mo nga ako, Von. For sure, maraming lumalapit sayo sa labas.." iwas ni Dylan sa dating nobyo. Inalis niya ang mga daliri na humihimas sa kanyang labi. "Hindi ka na nasanay. Marami naman talaga. Pero alam mo naman siguro kung sino ang gusto ko.." nangingiting sabi ni Von na tinuloy na lang ang pagkain. "Tatakbo ba si Mayor sa pagka-governor?" tanong ni Dylan kay Von. "Oo. Kaya ingat rin ako sa mga kilos ko. Ayoko makasira kay Daddy.." si Von na medyo nagiba ang tono. "Von, sa gwapo mong yan, never kang makakasira sa image ni mayor.." pagpapalakas ng loob ni Dylan sa dating nobyo. Muling tiningnan ni Von ang mukha ni Dylan. Ang masahaying mukha nito. Ang mga ngiti nito na nakakatunaw. "Thanks, Dy.." si Von at lumapit ito sa katabing kumain. Naamoy tuloy ni Dylan ang pabango ni Kaloy. May kaamoy ito. "Iba yata ang perfume mo.." pansin ni Dylan. "Yes, bagong labas ng Calvin. Why do you miss my smell?" pabirong sagot ni Von. "No, familiar kasi yung scent mo. Parang naamoy ko na.." nagtatakang sabi ni Dylan.
"Bago matapos ang programang ito, tawagin po natin ang hepe ng San Luis correctional na si Chief Raymundo.." pakilala ni Gino sa hepe. "Mula sa aming lahat rito sa San Luis, nagpapasalamat po kame sa mabuting maybahay ni Mayor Felicita at sa mga kaibigan nito. Labis po kami na natutuwa na sa dinami-daming correctionals ay dito po kayo naghandog para sa aming mga inmates. Maaga ko na po kayong babatiin ng Maligayang Pasko sa inyong lahat.." talumpati ni Chief Raymundo at kinamayan ang mga bisita. Nagsipalakpakan naman ang mga naruon. Nagsimula na ang bigayan ng mga regalo. Pinapapila na muli silang mga inmates para pumasok na sa mga selda. "Kuya Dylan.." tawag ni Jude sa bagong kaibigan. Kasama nitong papalapit ang tinurong nobyo nito kanina. "Oh Jude.." sagot ni Dylan sabay silip sa lalaki sa likod ng binata. "Ah eh. Si Mac po pala.." pakilala ni Jude sa nobyo. Nakipagkamay si Dylan sa bagong kakilala. Muli siyang tumabi kay Jude at sabay bulong, "Gwapo nga siya lalo na sa malapitan.." Namula agad ang pisngi ni Jude sa narinig na komento mula sa preso. "Kuya Dylan naman.." nahihiyang sabi ni Jude. "Kapag nakalaya na ako, sana makabalik kayo para mapasyal ko kayo dito sa bayan namin.." si Dylan sa mga bagong kaibigan. "Sige, gusto po namin yan!" naexcite na sagot ni Jude. "Dapat kayo pa rin ah.." pahabol na pang-aasar ni Dylan sa dalawa. Natawa lamang ang dalawa sa narinig at tumango ang mga ito.
"Chief, sana naman maalagaan niyo si Dylan habang narito siya sa loob.." may galit na sabi ni Von. Kasalukuyang nasa opisina sila ng hepe ng matapos ang outreach program. "Yes, sir Von. Napagkadiskitahan lang ng ibang preso. Inilipat na po namin siya ng ibang selda. Siya na lang po mag-isa dun.." sagot namn ng hepe na napapakamot sa ulo. Mabuti na lamang at wala sa opisina ang mga magulang ni Von dahil halatang-halata na may namamagitan sa kanya at sa inmate. "Sa oras na malaman ko na nasaktan ulit si Dylan, magbalot-balot ka na sa opisinang ito.." banta ni Von bago ito lumabas ng opisina. Napahinga naman ng malalim si Raymundo nang makaalis na ang mga bisita. Pinatawag ni Raymundo si Marquez sa opisina. "Tarantado ka talaga!" si Raymundo sabay batok sa pulis. Napakamot na lamang si Marquez sa kanyang ulo kung saan siya nabatukan ng hepe. "Pasensya na boss. Hindi ko naman alam na si Navarro pala yung hawak ni Mayor.." dahilan ni Marquez. Nakaupo ngayon si Marquez habang si Raymundo ay nasa likod niya. "Tangina kasi yang kalibugan mo! Para kang hindi nadadala!" sigaw pa ulit ng hepe. Nakayuko lamang si Marquez sa oras na iyon. May dalawang record na rin kasi si Marquez na pang-aabuso sa mga preso pero dahil magkaibigan ang dalawang pulis ay hindi ito nasisisante. "Sir, hindi naman.." nakakamot sa ulong sabi ni Marquez. Naramdaman ni Marquez ang paghawak ni Raymundo sa kanyang mga balikat. May pagpisil pa ito. Nanginig ang katawan ni Marquez nang maramdaman ang hininga ng hepe sa kanyang tainga. "Hindi ka na natuto, Marquez.." mahinang sabi ni Raymundo. May kuryenteng hatid ito. Kinabahan si Marquez sa kung anong balak ng hepe.
Gumapang ang mga kamay ni Raymundo papunta sa dibdib ng matipunong pulis. Inisa-isa niyang tanggalin ang butones ng uniporme ni Marquez. "Sir, huwag po.." matigas na tanggi ni Marquez nang mabuksan na ng hepe ang pangatlong butones. "Tarantado! Gusto mo bang mawalan ng trabaho?!" mas matigas na sabi ng hepe sa bandang tainga ng pulis. Hindi pa rin makagalaw si Marquez sa kanyang pagkakaupo. Hinila ni Raymundo ang unipormeng polo ni Marquez palabas sa pagkaka-tuck in nito sa kanyang pantalon. "Sir, huwag.." pigil muli ng pulis nang tatanggalin na ni Raymundo ang uniporme nito. "Huwag mo akong asarin, Marquez! Sumunod ka na lang!" banta ni Raymundo. Napapikit si Marquez nang tuluyan nang mahubad ng hepe ang uniporme niya. T-shirt na puti na lamang ang natira. Naka-tuck in pa rin ito sa suot niyang pantalon. "Ilagay mo yang mga kamay mo sa likod ng ulo mo!" utos ng hepe. Hindi gumalaw si Marquez. "Isa!" bilang ni Raymundo. "Dalawa! Putangina!" sunod ni Raymundo sabay batok ulit sa pulis. Doon na itinaas ni Marquez ang kanyang mga kamay. Lumapit muli si Raymundo sa likuran ni Marquez. "Ang tigas talaga ng ulo mo, Marquez! Gusto mo talaga ng sinasaktan ka.." si Raymundo na pinagpatuloy ang paghimas sa katawan ng pulis. Inuna ni Raymundo na himasin ang matigas na dibdib ng pulis. Pinisil-pisil. Nilamas-lamas. Hanggang matagpuan ng hepe ang dalawang munggo sa dibdib nito. Biglang nilapirot niya ito. "Urgghhh!!" ungol ni Marquez. Magkahalong sakit at sarap.
"Kanino mo ba natutunan yan?" bulong ni Raymundo sa tainga ni Marquez. Mas malapit. Yung tipong tumatama na ang mga labi ng hepe sa balat ng tenga ng pulis. May hatid itong kuryente sa buong katawan ni Marquez na pinaigting pa lalo ng paglapirot ng hepe sa kanyang utong. Naramdaman ni Marquez ang pagdila ni Raymundo sa kanyang tainga. "Uhmmm.." ungol ni Raymundo nang malasahan ang alat sa balat ng pulis. "Sir huwag po.." nanginginig na sabi ni Marquez. Ngunit biglang kinagat ni Raymundo ang ear lobe ng pulis at mas matindi ang paglapirot sa kanyang dalawang utong. "Punyeta!" inis na sabi ni Raymundo. "Arghhhh!" sigaw ni Marquez. "Sige, ikaw maghubad ng tshirt mo.." utos ni Raymundo. "O wawasakin ko yan?" dagdag nito. Walang nagawa si Marquez kundi sundin ang hepe. Hinugot niya sa pagkakatuck in ang puti niyang tshirt at hinubad ito. Lumantad kay Raymundo ang morenong pangangatawan ng binatang pulis. Batak ang muscles sa dibdib dala na rin sa pagbubuhat. Kulay tsokolate ang utong ngunit medyo namumula ang balat na nasa paligid nito dahil na rin sa paglapirot ng hepe. Nagsimula na rin maghubad ng uniporme si Raymundo. "Sir.." muling sabi ni Marquez. Ngumiti lamang si Raymundo. Ngiting demonyo na sinamahan ng tingin ng isang manyak. Tinanggal ni Raymundo ang sinturon ng kanyang uniporme.
"Luhod!" utos muli ni Raymundo sa kanyang pulis. "Sir naman.." tanggi muli ni Marquez na napayuko na lamang sa kanyang kinauupuan. "Putangina! Marquez! Luhod!" singhal ng hepe. "Ser, huwag naman po!" pagmamakaawa ni Marquez. "Hindi ko na po uulitin!" dagdag pa nito. Ngunit nalilibugan na si Raymundo sa oras na iyon lalo na nang makita niya ang mukha ng pulis na nagmamakaawa. Ramdam ni Raymundo na lalaking-lalaki siya. Na kontrolado niya ang isang barako na tulad ni Marquez. Hindi na nakapagpigil si Raymundo at itinulak ng malakas si Marquez upang mapaluhod sa sahig. "Ang arte mo!" sigaw ni Raymundo. Napaluhod na nga si Marquez ng wala sa oras. Hinablot ni Raymundo ang buhok ni Marquez. "Ipaparanas ko sa iyo ngayon ang pinaggagawa mo!" singhal ni Raymundo sabay dura sa mukha ng kawawang pulis. "Ser, huwag po! Tama na po.." pagmamakaawa ni Marquez. Tumayo ang hepe sa harapan ng nakaluhod na pulis. Hablot pa rin sa buhok ay tinanggal ni Raymundo ang pagkakabutones ng kanyang pantalon. "Ibaba mo yung siper.." utos ni Raymundo. Hindi gumalaw si Marquez. Isang sampal ang dumapo sa pisngi ni Marquez. Hinablot muli ng hepe ang buhok ng pulis. "Buksan mo! Ang siper!" mas matigas na utos ng hepe. Dahil wala nang magawa si Marquez ay sinunod niya ang utos ng hepe. Binaba nito ang siper kasunod ay hinila niya pababa ang unipormeng pantalon nito. Nasa harapan na niya ang mabalbong hita ni Raymundo. Bukol na bukol na ang pag-aari nito sa suot niyang gray na briefs. May kaunting basa kung nasaan nakapaling ang ulo.
"Hindi ka ba natutuwa sa nakikita mo?" pang-aakit ni Raymundo sa nakaluhod na pulis. Walang sagot mula kay Marquez. Dahil sa asar ay nginudngod ni Raymundo ang mukha ni Marquez sa kanyang harapan. Ngudngod na ngudngod. Nalanghap ni Marquez ang barakong amoy ng hepe. Agad na napahawak si Marquez sa bewang ng hepe upang kahit papaano ay pigilan niya ang sobrang paglapat ng harapan nito sa kanyang mukha. "Ano? Ayaw mo pa rin sumunod?" tanong ni Raymundo. "Susunod na sir.." kinakabahang sagot ni Marquez. Napangiti si Raymundo. Ngiting demonyo ulit. "Sige, hubarin mo na!" utos ng hepe. Napatingin si Marquez sa mukha ni Raymundo. Humihingi ulit ng isa pang pagkakataon. "Ser, huwag na po. Hindi na po ako uulit.." si Marquez at isang malakas na sampal na naman ang natikman ng kanyang pisngi. Namumula na iyon. "Ang sabi ko, ibaba mo na!!" si Raymundo at hinablot muli ang buhok ng pulis. May panggigil na. "Arghh!" hiyaw sa sakit ni Marquez. Hindi na nga sumaway si Marquez. Marahan niyang ibinaba ang suot na briefs ng hepe hanggang sa tuhod nito. Agad na nagmayabang ang matigas na alaga ng hepe. Mataba ito. Malaki ang ulo na parang kabute. Makapal ang bulbol. May mapanghi na amoy. Ang dalawang bola ay nababalutan rin ng buhok. "Sige, isubo mo!" utos ni Raymundo.
Nagdadalawang-isip si Marquez kung susundin niya ba ang utos ng hepe. Sobrang baba na ng kanyang pagkalalake. May galit na sa kanyang mga mata. "Lintik lang ang walang ganti!" sa isip ni Marquez. Sinampal ni Raymundo sa pisngi si Marquez gamit ang kanyang matigas na batuta. Pinahid ng hepe sa pisngi ng pulis ang paunang katas na lumalabas sa butas ng alaga nito. Hanggang makaabot sa labi ni Marquez. "Ibuka mo!" si Raymundo at hinawakan ang dalawang pisngi ng pulis. Nabuka nga ni Raymundo ang bibig ni Marquez. Agad niyang ipinasok ang kanyang burat sa loob ng pulis. "Aray! Puta!" singhal ng pulis nang sumabit ang ngipin ni Marquez sa balat ng kanyang alaga. "Gusto mo ba kantutin na lang kita sa pwet?" banta ni Raymundo. Kung kaya umayos si Marquez at kahit naduduwal ay sinunod niya ang utos ng hepe. Pilit niyang isinubo ang ulo ng burat ng hepe. Naduwal siya nang matikman ang lasa nito. "Sir hindi ko po talaga kaya!" tanggi ni Marquez. "Tiisin mo lang!" si Raymundo. Isang subok muli ni Marquez isubo ang alaga ng hepe. "Arggggh!" ungol ni Raymundo. Mainit ang bibig ng pulis. Malaway. Nasubo na ni Marquez ang ulo. "Sige ganyan nga. Laruin ng dila mo! Sipsipin mo!" utos ni Raymundo. Sinubukan niyang sipsipin ang ulo ngunit naduwal siya at muli na naman niyang nailuwa ang burat ng hepe. "Marquez naman! Binibitin mo ako!" singhal ng hepe. "Sige ayaw mong tsupain? Tuwad!" nasabi na ni Raymundo. Nauubos na ang pasensya nito sa pulis.
"Sir, huwag naman.." pagmamakaawa ng pulis. "Ayusin mo! Kung ayaw mo makantot!" banta ni Raymundo. Napalunok ng laway si Marquez at muling isinubo ang batuta ng hepe. Pumikit na lamang siya at marahang ipinasok ang kahabaan ni Raymundo. Hanggang tumama na sa kanyang mukha ang bulbol ng hepe. "Ayaaaan! Poooohhhtaaaahhh!" ungol ni Raymundo. Gumalaw na ang kanyang bewang. Dahil may katabaan ang alaga ng hepe ay sobrang buka ng bibig ni Marquez. Tumutulo na ang laway nito mula sa kanyang bibig. Wala nang nagawa si Marquez kundi tanggapin ang naglalabas masok na ahas sa kanyang bibig. Mas madulas na dahil sa laway. "Ahhhhh! Higpitan mo yung sipsip!" si Raymundo. Sinunod na ni Marquez ang hiling ng hepe at sinipsip nga ang ulo ng kanyang burat. Sinalsal na lamang ni Marquez ang katawan nito. Sipsip. Salsal. Sipsip. Taas baba. Kiniliti na rin ni Marquez ang dalawang bolang nakalaylay. Gusto na niyang labasan ang hepe upang matapos na ito. Ramdam ni Marquez ang pagpintig ng katawan ng alaga ni Raymundo. Tanda na malapit na itong pumutok. "Aggggghhhhh! Punyemaaaaahhhhs!" ungol ni Raymundo na napakapit na muli sa buhok ng pulis. Mas binilisan pa ni Marquez ang pagsalsal. Sinipsip niya ang ulo na para bang pinipilit nang magpalabas. "Ayaaaann na!!! Ayaaaaaahhhhn naaaaahhhh!" ungol ng hepe at isa, dalawa, tatlo, apat na putok ang pumuno sa bibig ni Marquez. Agad niyang inuluwa ang burat ng hepe na patuloy pa rin sa pagpintig. Agad niyang dinura sa sahig ang tamod ng hepe. Naduduwal-duwal pa siya.
Natatawa si Raymundo sa kawawang itsura ng pulis. "Putangina! Marunong ka ng chumupa!" puri ni Raymundo kay Marquez. Gamit ang kanyang mga palad ay pinunasan ni Marquez ang kanyang bibig at baba. Nakaluhod pa rin siya sa oras na iyon. "Gusto mo ba magpalabas?" natatawang tanong ng hepe sa pulis. Inaayos na nito ang suot niyang pantalon. "Magbihis ka na at lumabas ng kwarto.." utos ni Raymundo. Agad na dinampot ni Marquez ang puting tshirt. Hindi na niya sinuot ang unipormeng polo. Walang reaksyon si Marquez pero punung-puno ng galit ang ekspresyon ng mga mata nito. "Sa susunod na mangaabuso ka, siguraduhin mong walang kapit sa labas!" bilin ng hepe. "Makakalabas ka na.." utos ng hepe. "Sir yes sir!" si Marquez sabay saludo sa hepe. Pagkalabas niya ng pinto ay doon siya nagpakawala ng malalim na hininga. "Humanda kayo sa akin! Wala akong papatawarin sa inyo! Mga putangina niyo!" sa isip ni Marquez. Nag-aapoy sa galit ang mga mata nito. Sunud-sunod pa rin ang paghinga nito ng malalim.
"Wow, Dylan! Buti ka pa dito ka na matutulog. Ang lambot ng kama mo oh.." natutuwang sabi ni Erwin habang sinusubukan ang lambot ng kutson ng kama sa bagong selda ni Dylan. "Sana nga pwede kitang makasama rito.." si Dylan habang inaayos ang kanyang mga damit sa isang kahon. "Okay naman na ako dun sa selda natin. At least kahit papaano nakikita ko si Boyong.." sagot naman ni Erwin sa kaibigan. Napangiti naman si Dylan dahil inlove na inlove ang kaibigan niya. "Ikaw ba? Hindi mo ba mamimiss si Kaloy?" tanong ni Erwin. Napatigil si Dylan sa pagtiklop ng damit. Hawak niya ang kinuha niyang sando ni Kaloy. "Mabuti nang hindi kame nagkikita masyado. Para magkaayos sila ni Gino.." ang tanging nasabi ni Dylan. "Alam mo hindi kita maintindihan.." medyo inis na sabi ni Erwin. "Nagpapaka-martir ka dyan. Mahal mo si Kaloy, mahal ka ni Kaloy. Pero ikaw tong pilit ng pilit umiwas sa kanya.." dagdag pa nito. "Matanong nga kita, kayo na ba ulit nung anak ng mayor?" tanong ni Erwin. Ngumiti si Dylan at umiling. "Tinutulungan lang ako ni Von para makalabas agad rito.." sagot ni Dylan. "Wala nang pag-asa na magkabalikan kayo?" paninigurado ni Erwin sa kaibigan. "Hindi ko naman sinasara ang pinto kay Von. Pero sa ngayon gusto ko lang makapiling muli ang pamilya ko, makapagsimula ako sa labas.." sagot ni Dylan. "Paano si Kaloy? Nasaan siya sa plano mo?" si Erwin ulit. Hindi niya masagot si Erwin. Nasaan nga ba si Kaloy sa plano niya? Lumabas na si Erwin sa kanyang selda. Naiwan na siyang mag-isa sa maliit na kwartong iyon. Humiga si Dylan sa kanyang kama. Napapikit siya at muling sinariwa ang huling sinabi ni Kaloy, "Mahal na mahal kita. Pero ang sakit sakit na.." Muling umagos ang kanyang luha mula sa kanyang mga mata. Sumikip muli ang kanyang dibdib. Pumasok sa kanyang isip kung paano asikasuhin ni Gino si Kaloy kanina. Kung paano sila magngitian sa isa't isa. Pero alam ni Dylan ang kanta at mensahe ni Kaloy kanina ay para sa kanya. "I'm sorry Kaloy. I'm sorry. Maiintindihan mo rin sa huli kung bakit kita pinalaya.." si Dylan sa kanyang sarili.
Ilang araw na lamang at magpa-Pasko na. Marami na ang bumibisita na pamilya ng mga preso. Isa na rito ang pamilya ni Dylan. "Dylan, anak. Masayang-masaya ako sa regalong matatanggap ng pamilya natin sa Pasko.." sabi ng umiiyak na ina ni Dylan. Naruon rin ang dalawa niyang kapatid. Nakayakap sa ina si Dylan. "Mama, si Papa ba galit pa rin hanggang ngayon?" tanong niya sa ina. Hindi na naman kasi nila kasama ang ama ng binata. "Anak, hayaan na muna natin si Papa mo. Masakit pa rin kasi sa loob niya ang mga nangyari.." sabi ng ina. "Akala ko po ba kinausap na kayo ni Mayor?" si Dylan. "Kinausap nga. Pero nagsabi na rin sa amin si Von kung ano ang meron sa inyong dalawa.." sabi ng ina ni Dylan. Nakangiti ito pati na rin ang dalawa niyang ate. "A-a-anong sinabi niya?" nagtatakang tanong ni Dylan. "Dy, huwag ka na magmaang-maangan diyan. Alam na namin na kayo ni Von.." natatawang kwento ng kanyang ate. Nanlaki ang mata ni Dylan. "Ma, Ate. Hindi..." kumakamot sa ulo na sabi ni Dylan. Natawa naman ang tatlong babae. "Hayaan mo na. At least makakalabas ka na dito sa madaling panahon.." sabi ng ina. "Huwag mo nang pakawalan si Von. Para ikaw na ang magiging first lady ng San Nicolas.." asar ng isa niyang kapatid. "Shhh!" nahihiyang suway niya sa kapatid. "Teka, anong first lady? Tatakbo si Von na mayor sa San Nicolas?" si Dylan. Tumango ang tatlo.
Sa kabilang banda ay naruon si Kaloy. Nakasulyap sa pamilya ni Dylan. Masaya. Nagtatawanan. "Kaloy, naipasa na namin ang request para sa parole mo sa kagustuhan na rin ng pamilya ni Gino.." sabi ng bisitang abogado ni Kaloy. "Kaya ang bilin ko lang sa iyo ay ipagpatuloy mo ang ginagawa mo. Umiwas ka muna sa gulo na pwedeng maging rason para ikansela ang request natin. Naiintindihan mo ba?" sabi pa ng abogado. Tumango lang si Kaloy. Nakasulyap pa rin ito sa pamilya ni Dylan. Namasdan niyang muli ang ngiti ni Dylan. Sinsero. Totoo. Walang halong lungkot. Mga ngiti na dati ay sa kanya lamang. "Nagsimula na nga rin pala si Gino sa chemotherapy niya. At inaasahan ka niya sa paglabas mo.." kwento pa ng abogado. Muling bumalik si Kaloy sa kanyang realidad. Ang realidad niyang matatali siya kay Gino dahil sa utang na loob. Ang realidad na wala na sa kanyang piling ang pinakamamahal na lalaki. Ang realidad na pinalaya siya ni Dylan dahil ito ang sa tingin niyang makakabuti para sa kanya. "Kaloy, bibisita ulit ako rito sa susunod na linggo upang bigyan ka ng update sa request natin. Merry Christmas, Kaloy.." sabi ng abogado ni Kaloy bago ito magpaalam. Kinamayan ni Kaloy ang abogado bago ito pumasok ulit ng selda. Bago ito pumasok ng selda ay muling sinulyapan ni Kaloy si Dylan. Nagulat si Dylan nang mahuli siyang nakatingin kay Kaloy. Nagkahulihan ang kanilang mga tingin. Ang nakangiting labi ay napalitan ng seryosong mukha. Ngunit kailangan niyang iparamdam kay Kaloy na tama ang naging desisyon niya. Na palayain siya dahil ikakabuti niya ito.
Dalawang araw bago mag-Pasko. Bukas ng madaling araw ang huling araw ng simbang-gabi. Nasa selda ni Dylan si Erwin. Naka-face mask ito na bigay ng mga ate ni Dylan. "Dylan, kinakabahan ako.." si Erwin na medyo kinikilig. "Bakit naman?" tanong ni Dylan habang inaayos ang face mask. "Syempre. May sasabihin daw si Boyong bukas pagkatapos ng misa.." kinikilig na sabi ni Erwin. "Alam mo, friend, labing limang beses mo na yan sinabi sa akin ngayong araw.." si Dylan. "Sorry na. Alam mo naman, Dy, na matagal ko nang pinangarap si Boyong.." dagdag pa ni Erwin. "Alam ko naman yun kaya nga binasted ko na si Boyong para sa maganda kong friend.." pang-aasar ni Dylan. "Ay wow! Hiyang-hiya naman ang kagwapuhan ni Boyong sa kakinisan mo, friend.." naiinis na sabi ni Erwin. Natawa naman si Dylan sa reaksyon ni Erwin. "Ay wow! Makinis naman talaga ako, Win. Kaya nga binibigay ko na itong face mask sayo diba?" si Dylan. "Ay wow!" tanging nasabi ni Erwin sa pangaasar ni Dylan. Pasado alas-diyes na sila natapos. "Dy, daanan kita dito bukas ah. Samahan mo ako. Hindi ko kakayanin kung magtatapat na si Boyong sa akin.." si Erwin na nakangiti habang nakadungaw sa kanyang pinto. Labis ang pagkasaya ni Erwin bago ito tuluyan nang lumabas sa kanyang selda.
Susundan.
No comments:
Post a Comment