Wala pang isang oras nang pumasok na ang mobile sa isang malaking entrada. May limang bantay ang nasa gate hawak-hawak ang mahahabang baril nila. Napapalibutan ito nang matataas na pader na may alambre sa itaas. Siguradong walang takas ang sinuman. May isang mataas na tore kung saan may tatlong malalaking ilaw tuwing gabi at may bantay rin duon. May tatlong malalaking gusali na panay rehas. Siguradong iyon ang mga kulungan ng mga bilanggo. Napansin niya ang mga taong nakasilip mula sa mga maliliit na bintanang may rehas. Sila ang kanyang mga makakasalimuha sa loob ng sampung taon. Ito na nga ang simula ng kanyang kalbaryo.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Pasado alas-onse na ng umaga nang huminto ang mobile sa harapan ng isang gusali. Naunang bumaba si Marquez at saka inalalayan si Dylan pababa ng mobile. “Umayos ka kung gusto mong maging maayos buhay mo dito..” bulong ni Marquez habang ineeskortan siya patungo sa isang silid. Pumasok sila sa isang kwarto kung saan may isang pulis na nakaharap sa computer at nag-ty-type. “Ser, magandang umaga ho. Dylan Navarro ng San Isidro..” bati ni Marquez. Pinaupo ni Marquez si Dylan sa silya kaharap ng hepe nila. Inabot ni Marquez ang mga folder sa nakaupong pulis. “Sige, Marquez. Maghintay ka na lamang sa labas..” sabi ng hepe. “At ikaw, mag-hintay ka na muna diyan..” dagdag pa ng pulis na may nameplate na Raymundo kay Dylan. Mga nasa late thirties na si Raymundo. Crew cut ang gupit ng buhok na bumagay sa kanyang lalaking-lalaking mukha. Makinis ang mukha. Moreno ito. Nasa 5’10 ang taas. Malapad ang dibdib. Hapit ang manggas sa malalaking braso nito. Labas rin ang dulong bahagi ng tattoo nito sa braso sa kanyang manggas. Kahit na may edad na si Raymundo ay wala pa rin itong tiyan na pang-tatay. Bagay sa kanya ang suot nitong unipormeng asul. Hindi namalayan ni Dylan na nakatitig na pala siya sa pulis.
“Hoy! Ayos ka lang ba?” tanong ni Raymundo na nangingiti. Nahuli kasi ni Raymundo na nakatitig sa kanya si Dylan. “Y-yes ser..” nauutal na sagot ni Dylan. “Bakla ka ba?” diretsong tanong ni Raymundo. “H-h-ho?!” nauutal na sagot ni Dylan. “Ang sabi ko kung bakla ka ba?” ulit ni Raymundo. “H-h-hindi po..” mabilis na sagot ni Dylan. “Mabuti! Kasi kung bakla ka, solb na solb ka sa loob. Madaming sabik na burat ang naghihintay sayo sa looban..” si Raymundo na ngayon ay tumayo na mula sa pagkakaupo sa kanyang silya. Humapit tuloy ang suot nitong pantalon sa kanyang harapan. Bumukol tuloy ang batuta nitong taglay. Pansin agad iyon ni Dylan. “Puta!” bulong ni Dylan sa sarili. Lumapit si Raymundo kay Dylan mula sa likuran. Sinimulang himasin ni Raymundo ang buhok ni Dylan. “Sige! Luhod!” bulong ni Raymundo sa tenga ni Dylan. Mainit na hininga ni Raymundo ang nagbigay kuryente sa katawan ni Dylan. “H-h-ho?!” si Dylan na ngayon ay pinagpapawisan na. “Sabi ko, lumuhod ka!!” matigas na ulit ni Raymundo. Kinakabahan na si Dylan. Namumuo na muli sa kanyang mata ang mga luha. Kakatapos lang kasi siyang abusuhin ni Marquez sa loob ng mobile, ngayon naman ang tarantadong pulis na ito ang aabuso sa kanya. “Putangina mo! Sabi ko lumuhod ka e!” sigaw ni Raymundo sabay tulak paluhod kay Dylan. “S-se-ser, hindi po ako bakla!” mahinang sagot ni Dylan. Kailangan niyang panindigan ang kanyang sarili na hindi siya magpapa-abuso sa looban. Pero ano ang laban niya sa pulis na ito. Naka-posas siya. May baril si Raymundo. “Ano!!!” sigaw ni Raymundo. Isang malakas na batok ang tumama sa likuran ng ulo ni Dylan. Hindi na umimik si Dylan at tuluyan na siyang napaluhod sa sahig.
Nasa harapan ni Dylan ngayon ang bukol ni Raymundo. Pinisil-pisil ni Raymundo ang kanyang harapan upang lalo itong bumakat. Napakagat sa labi si Dylan. Nakakaakit kasi ang pulis na ito. “S-s-ser..” mahinang sabi ni Dylan. “Tarantado!” biglang sabi ni Raymundo kay Dylan na may kasama pang batok ulit. “Bakit ka lumuhod!?” sigaw nito. Tumawa ng malakas si Raymundo. Nakakainsultong tawa. Muling hinablot ni Raymundo si Dylan paupo sa silya. “Tarantado ka talaga ano.. Akala ko ba hindi ka bading e bakit pinaluhod lang kita lumuhod ka kaagad?!” sabi ni Raymundo. Hindi na umimik pa si Dylan. Nanatili lamang siyang nakayuko. “Puta! Huwag mong sabihin na natakot ka! Kasi kung makita ka nila na ganyan ka umasta sa looban, yari ka!” si Raymundo. Inabot ni Raymundo ang kapeng iniinom at umupo sa kanyang lamesa. “Yung mga naririnig mo na nagkaka-rambol dito sa loob, patayan. Lahat yan totoo. Pati yung rape. Totoo yon! Kaya kung ako sayo wag kang umastang parang bakla! Lalo na at makinis ka! Bata!” dagdag pa ni Raymundo. Tumango lamang si Dylan. Tama si Raymundo kailangan niyang maging matapang. Pero paano niya magagawa iyon kung ang nakalibot sa kanya ay mga halang ang kaluluwa?
“Bata, mabait naman ako. Kung gusto mong maging maayos ang pananatili mo rito, maging mabait ka lang sa akin. Sundin mo lang ang lahat ng gusto ko..” si Raymundo na muling tumayo. May kakaiba sa tono ng kanyang pananalita. Mayroong pang-aakit. Ngayon nasa likod na naman ni Dylan si Raymundo. “May lahi ka ba bata?” tanong ni Raymundo kay Dylan sabay himas sa batok nito. “W-w-wala h0..” mahinang tugon ni Dylan na medyo nakikiliti sa ginagawang paghimas ni Raymundo. Marahang kinikiskis ni Raymundo ang nagsisimulang niyang manigas na batuta sa likuran ni Dylan. Damang-dama ni Dylan ang angkin kalakihan nito. May ipagmamalaki talaga ang pulis na ito. “Tuwad!” maikling utos ni Raymundo. “Ano ho?!” si Dylan. “Ang sabi ko, tuwad..” ulit ni Raymundo. “B-ba-bakit ho?!” si Dylan. “Diba sabi ko sayo, sundin mo lang ang utos ko? Putangina!” si Raymundo na nanlilisik ang mga mata. Biglang natakot muli si Dylan sa inaasal ni Raymundo. Wala nang nagawa pa si Dylan kundi sundin muli ang utos ni Raymundo. Tutuwad na sana siya nang biglang binatukan muli siya ni Raymundo. “Tarantado ka talaga ano! Hindi ako bakla para kantutin ka! Letse!” si Raymundo. “Kung ganyan ka talaga sa loob, siguradong pipilahan ka ng mga sabik sa laman..” dagdag pa ng pulis. Napayuko na lamang si Dylan. Tama si Raymundo, kailangan niyang maging matapang.
Natatawang naupo si Raymundo sa kanyang upuan. “Kinakabahan ka ba?!” si Raymundo. Tumango lang si Dylan. “Huwag kang mag-alala, boy. Maging masunurin ka lang dito sa loob ay ayos ka na..” ngising sabi ni Raymundo. Sigurado si Dylan na may ibang ibig sabihin ang sinabi ni Raymundo. Muling tsinek ng pulis ang kanyang mga files. Pagkatapos basahin ang nasa folder ay binigyan na siya ng tatlong pares na kulay orange na damit na magiging damit niya araw-araw sa loob ng sampung taon. Ininspeksyun din ni Raymundo ang dalang plastic bag ni Dylan. Limang itim na briefs, dalawang kahon ng sabon, isang bote ng shampoo at deodorant. “O bata! Hubarin mo na yang damit mo..” utos ni Raymundo kay Dylan. “Ho?!” si Dylan na medyo kinakabahan. Tulad kasi ng tipo ni Marquez etong si Raymundo. Ang mga titig nito sa kanya. Ang mga pasimpleng ngiti. Parang may balak na masama. “Hindi na ako nagloloko. Ang sabi ko, hubarin mo na yang damit mo..” ulit ni Raymundo. “Bakit h-h-ho?” usisa ni Dylan. “Natural, magpapalit ka na ng uniporme mo..” si Raymundo. “N-na-nasan po ang CR?” si Dylan. “Bakit ka pa mag-babanyo. Dyan ka na sa tabi magpalit..” utos ni Raymundo.
Walang nagawa si Dylan kundi maghubad sa harapan ni Raymundo. Una niyang hinubad ang suot na tshirt. Kahit na moreno ang kutis ni Dylan ay makinis naman ito. May laman din naman ang katawan ni Dylan. Alam ni Dylan na pinagmamasdan siya ni Raymundo kung kaya binilisan niyang isuot ang kulay orange na t shirt. Sumunod na hinubad ni Dylan ang kanyang pantalon. Dahil alam niya na nakamasid si Raymundo sa kanya ay tumalikod siya rito. Napansin agad ni Raymundo ang matambok na likuran ni Dylan pagka-hubad nito sa kanyang pantalon. Napangisi ang pulis. “Patay kang bata ka. Mukhang pag-aagawan ka sa looban..” bulong ni Raymundo sa sarili. Agad na sinuot ni Dylan ang kulay orange din na short pants. Humarap na si Dylan sa pulis. “S-s-sir okay na ho..” si Dylan. “Marquez!!” tawag ni Raymundo sa kasamahan. Agad naman pumasok si Marquez sa loob ng silid. “Ihatid mo na ito sa selda niya!” dagdag pa nito. “Yes ser..” si Marquez.
Madaming gate ang kanilang dinaanan. Halos lahat ng gate ay may pulis na nagbabantay. “Bagong salta!” bati ni Marquez sa bantay. “Mukhang makinis ah..” sagot naman ng isa pang manyakis na pulis sabay pisil sa likuran ni Dylan. Hindi naman makaangal si Dylan sa pangbabastos ng mga pulis. Pumasok na sila ni Marquez sa loob ng hallway na puro selda. Sa loob ng mahabang hallway ay maraming selda na hindi nakakandado kung kaya nakakagala ang mga preso sa hallway na iyon. Sa loob ng isang selda ay naruon ang mga double deck na higaan ng mga preso. Nakayukong naglalakad si Dylan. Pinagpapawisan. “Mga tol! May bagong salta!” sigaw ng isang lalaki. Mabilis na nagkumpulan ang mga iyon sa harap ng mga bakal upang makita ang bagong dating. Nagsimula nang mag-hiyawan ang mga ito. May nagpupukpok pa ng plastic na bote sa bakal. “Maligayang pagdating!” sigaw pa ng isa. “Ser, ano kaso niyan?” tanong pa ng isa kay Marquez. “Ser, dito na lang yan sa amin!” sabi pa ng isang preso. “Putsa! Sariwa!” sabi pa ng isa. “Mukhang bata pa yan ah. Yari yan kay Boyong..” sabad pa ng isa. “Mga gago!” sigaw lang ni Marquez. Natatawa lang si Marquez sa mga pinagsasabi ng mga bilanggo. Hindi matingnan ni Dylan kung sino ang mga nagsasabi ng mga salitang iyon. Nakayuko pa rin siyang naglalakad. Bumilis na ang tibok ng puso ni Dylan. Kinakabahan na siya. “Iligtas niyo po ako..” bulong ni Dylan sa sarili. Kahit na nakalampas na sila Dylan sa selda nila ay nakiki-usisa pa rin sila kung saan ito ipapasok.
“Dito ka na..” si Marquez. Nasa dulong bahagi ng hallway ng mga selda ang kanyang selda. Inalis na ni Marquez ang kanyang posas. “Hoy! Kayo nang bahala sa bagong kasama niyo..” nangingiti pang sabi ni Marquez sa mga preso na kasama ni Dylan bago ito tuluyan umalis. Pumasok na si Dylan sa loob ng piitan. Agad niyang pinagmasdan ang tutuluyan sa loob ng halos sampung taong sintensya. Maliit lang ang lugar na may tatlong double deck na kama. May nag-iisang maliit na parang bintana sa pader na may rehas din. Ang butas na iyon ang magiging bintana at aircon nila. May isang lababo at toilet bowl na nahaharangan ng isang maduming kurtina. Naruon na ang apat na preso na makakasama niya habang siya ay nakakulong. Hindi gumagalaw si Dylan sa kanyang kinatatayuan. Natatakot siya. Sa mga kasama niya. Sa pwedeng mangyari sa kanya. Lumapit agad sa kanya ang isang kasing-edad niyang preso. “Kamusta tol. Ako pala si Erwin..” bati nito sa kanya. Payat si Erwin. Mas matangkad si Dylan ng kaunti. Moreno ngunit makinis ang balat. Semi-kalbo ang buhok na halos lahat ng preso ay ganun ang gupit. Ngumiti si Dylan sabay abot ng kamay dito, “Dylan, pare..” sagot nito kay Erwin. Inabot naman ni Erwin ang palad ni Dylan. Hinila na rin ni Erwin si Dylan papunta sa isang kama malapit sa pader. “Dito ka na lang sa ibaba ko..” si Erwin sabay akyat sa kanyang kama. “Salamat pare..” sagot naman ni Dylan. Naupo na si Dylan sa kanyang bagong kama. Walang unan. Walang kutson. Tanging banig na ipinatong sa matigas na plywood. Siguradong mahihirapan siyang makatulog ngayong gabi.
“Ano palang kaso mo?” tanong ng isang matanda nang makaupo si Dylan sa kanyang higaan. “Inosente ho ako..” mabilis na sagot ni Dylan. Natawa agad ang matanda at si Erwin.“Mga kakosa, inosente daw siya!” sigaw ng matanda na rinig sa buong kulungan. Biglang nagtawanan ang lahat ng kasama niya pati na rin ang mga preso sa kabilang selda maliban lamang sa isang lalaki na nakahiga katapat ng kanyang kama. Kakaiba ang lalaking ito kumpara sa iba. Alam ni Dylan na matangkad ang lalaki dahil lagpas na ang mga binti nito sa kamang kinahihigaan. Dahil walang pang-itaas at shorts lamang ang suot ng lalaki ay namasdan ni Dylan ang kakisigan nito. Mestiso at makinis ang balat. May tattoo sa dalawa nitong braso na batak sa masel. Malapad ang dibdib na may pinkish na utong. Hindi ganun ka-form ang abs nito pero pasado na para sa pang-romansa. Semikal ang gupit na bumagay sa mukha nitong mala-hearthrob. Hindi nababagay ang isang tulad niya sa looban. Ang dapat sa kanya ay nasa billboard sa EDSA. “Tay Tonyo, hindi na kayo nasanay sa mga sagot na ganyan..” biglang sagot ng mala-adonis na lalaki. “Ang hirap kasi sa mga inosenteng tulad niyan ay tingin sa ating mga nakakulong ay demonyo..” dagdag pa nito. Umupo ang lalaki mula sa kanyang kama. Lalo tuloy napagmasdan ni Dylan ang angking kagwapuhan ng supladong lalaki. Makapal ang kilay na bumagay sa nangingislap nitong mata. Tama lamang ang tangos ng ilong. Maula-mula ang labi na parang kay sarap halikan at kagatin. “Kaloy naman. Kinikilala lang namin tong bagong salta..” sagot ng matanda na napakamot na lamang sa kanyang ulo. Tumayo ang lalaki mula sa kanyang kama at isinuot ang kanyang t-shirt. Tama nga si Dylan. Adonis ngang tunay ang supladong lalaki.
“P’re, huwag mo nang pansinin yang si Kaloy, ganun talaga yun, KJ..” biglang singit ni Erwin na nakadungaw mula sa kanyang kama. “Si Tay Tonyo pala, labin-limang taon na siya rito..” pakilala ni Erwin kay Mang Tonyo. Inabot ni Dylan ang kamay ni Mang Tonyo at kinamayan ito. “Pagpansesyahan mo na kame iho. Kayong mga bagong salta na lamang ang aming libangan dito e..” paliwanag ni Mang Tony kay Dylan. “Ayos lang ho yun, Mang Tonyo..” si Dylan. “Tay Tonyo na lamang..” sabi pa ng matanda. “Ako nga pala si Tikboy..” pakilala ng isa. Payat na maliit si Tikboy. Maitim at puno ng tattoo ang katawan. Mukhang sanggano talaga ito. Nakakatakot talaga ang kanyang itsura. “Dylan pare..” medyo naiilang na sabi ni Dylan. “Tol, huwag ka na matakot sa akin. Pare-pareho lang naman tayong kriminal dito..” si Tikboy. “Wala ho talaga akong kasalanan..” si Dylan. Nagtawanan na naman sina Tikboy at Mang Tonyo. “Tikboy, Tay Tonyo, tigilan niyo na nga si Dylan at baka marinig na naman kayo ni Kaloy..” singit ni Erwin. “Ayusin mo na ang mga gamit mo at magta-tanghalian na..” balin ni Erwin kay Dylan. Agad naman sumunod si Dylan kay Erwin. Isinilid ni Dylan ang kanyang supot sa ilalim ng kanyang kama.
Mag-aalas dose na ng tanghali nang papilahin na sila ng mga pulis upang mananghalian sa mess hall.. “Bilisan niyo ngang pumila! Punyeta!” sigaw ng isang gwardya. Mabilis ang mga kilos ng lahat. Agad na rin pumila sila Dylan. Ngayon napagmasdan ni Dylan ang mga makakasama niya sa loob ng sampung taon. May matanda, may bata. May matangkad, may maliit. May mataba, may payat. Hinanap ni Dylan si Kaloy sa pila ngunit hindi na niya ito makita. “Nasaan si Kaloy?” tanong ni Dylan kay Erwin. “Nandiyan lang yan. Wag mo nang pagaksayahan ng oras ang mokong na iyon..” sagot ni Erwin sabay akbay kay Dylan. Hindi rin nagtagal at narating na nila ang mess hall. Malawak ang kwartong iyon. Parang canteen sa eskwelahan ngunit pinasikip ng mga dikit-dikit na lamesa. Pila-pila silang kumukuha ng pagkain. Matigas na kanin na sinabawan ng nilagang tubig. May isang pirasong pritong isda at isang saging. Mukhang magiging diet siya sa mahabang panahon. “Huwag ka nang magulat pa. Buti nga ganyan pa ang pagkain natin ngayon e..” natatawang sabi ni Tay Tonyo. “Ano ho?! May mas malala pa dito?” napapakamot na lamang si Dylan sa mga bagong nalalaman. Pagkatapos makakuha ng pagkain ay naghanap na rin sila ng lamesa. Swerte naman sila at nakahanap agad sila ng bakante. Hindi pa nag-iinit ang mga pwet nila sa upuan ay biglang may lumapit sa kanila. Limang maskuladong lalaki ang pumaligid sa kanila.
“Tay Tonyo, Tikboy, Erwin kamusta kayo?” bati ng isa sa mga maskuladong lalaki. Moreno. Matangkad. Semikal ang gupit. Batak ang masel sa dibdib at braso. Hindi gwapo pero mas angat na ang itsura niya kesa sa apat niyang kasama. “Boyong, ayos naman kame..” sagot ni Tay Tonyo. “Hindi niyo ba ako ipapakilala sa bago niyong kasama?” sagot ni Boyong na nakatingin na kay Dylan. “A-a-ehh. Boyong, si Dylan. Dylan, si Boyong, ang kapitan..” si Erwin na ang nagsalita. “Bery nice meeting you, Dylan..” si Boyong na tumayo pa sa harapan ni Dylan upang makipagkamay. “Same here, Boyong..” si Dylan sabay abot sa kamay ni Boyong. Nang biglang idinikit ni Boyong ang likod ng kamay ni Dylan sa kanyang harapan. Mariing ikiniskis ni Boyong ang kamay ni Dylan sa kanyang harapan. Halatang walang suot na briefs ang mokong. Bumakat kasi sa kanyang harapan ang nagigising na alaga nito. “Etong si junjun ko, gusto ka rin niyang makilala..” sabi ni Boyong sabay tawa ng malakas. Pati ang apat na kasama ni Boyong ay nagtawanan na rin. Agad namang binawi ni Dylan ang kanyang kamay. “Boss Boyong naman. Kakapasok pa lamang ni pareng Dylan. Huwag muna niyong pag-tri..” si Tikboy na hindi na natapos ang sasabihin dahil may malakas na batok ang tumama sa kanya. “Hoy ungas! Sino ka ba para sabihan kame..” sabi ng lalaki na nasa likuran niya. “W-w-wala po..” nanginginig na sabi ni Tikboy. “Boyong wag muna ngayon..” si Tay Tonyo na ang nagsalita. “O sya! Aalis na!” si Boyong sabay tapik sa balikat ni Dylan. “Swerte ka ngayon boy at nandito si Tay Tonyo..” bulong ni Boyong sabay talikod na kina Dylan kasama ang apat niyang kasama.
“Sino ho ba yun? Bakit ang aangas?” tanong ni Dylan sa mga kasama pagkalayo ng grupo nila Boyong. “Mayor yang si Boyong dito. Malakas ang kapit sa mga pulis. Kaya kung ako sayo huwag mong babanggain yan..” si Erwin na ang nagsalita. Napailing na lamang si Dylan sa narinig. Hanggang dito pa rin ba may palakasan system. Pinagpatuloy na lamang nila ang kanilang pagkain ngunit hindi pa talaga kaya ni Dylan sikmurahin ang pagkain na hinain sa kanila kung kaya saging na lamang ang kanyang kinain. “Oh Dylan, hindi mo ba gagalawin yang pagkain mo?” tanong ni Tikboy. “Hindi ko pa kaya e. Gusto mo sayo na lang?” si Dylan. “Sige ba. Sayo na lang tong saging ko..” si Tikboy sabay kuha sa plato ni Dylan. Patapos na silang kumain nang biglang dumating si Kaloy mula sa wala. “Oh Kaloy narito ka na pala..” bati ni Tay Tonyo. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Dylan nang marinig ang pangalan ni Kaloy. Hindi niya kayang matingnan sa mukha si Kaloy. Baka hindi niya mapigilan ang sarili at siya pa ang makagahasa sa loob. “Kumain ka na ba pre?” tanong ni Tikboy sa nakatayong si Kaloy. Nasa gilid nila Dylan at Mang Tonyo nakatayo si Kaloy. “Oo tapos na. Napadaan lang ako para.. para.. para kamustahin kayo.. Sige, una na ako..” mabilis na sabi ni Kaloy. “Ano daw?” nagtatakang tanong ni Erwin. Agad na napansin ni Dylan ang saging na naiwan ni Kaloy sa kanilang lamesa. Agad niyang kinuha ito at akmang hahabulin sana si Kaloy. “Teka..” si Dylan hawak ang saging ni Kaloy. “Sige na Dylan. Kainin mo na lang yang saging ni Kaloy..” sabi ni Tay Tonyo. “Nakakahiya naman ho kay Kaloy. Baka naiwan niya lang talaga to..” si Dylan hawak-hawak ang matabang lakatan. “Ibang saging ni Kaloy sana ang gusto kong kainin..” pilyong bulong ni Dylan sa kanyang sarili. Napailing na lamang siya sa kanyang naisip.
Mag-aalas dos na ng makarating sila sa kanilang selda. Tumatagal ang pagbalik nila dahil binibilang pa sila bago muling pumasok sa selda. Halos isang-daan na preso kasi ang naruon. “Erwin, ano palang schedule dito? Saan ako maliligo? Ano bang kadalasan ang ginagawa niyo rito?” si Dylan na ngayon ay nilalasap na ang matigas na katre. “Gigisingin tayo ng alas-kwatro ng umaga para mag-ehersisyo sa court. Tuwing alas-sais ng umaga ang almusal, alas-dose ang tanghalian, at alas sais ang hapunan. Pagkatapos ng almusal pagkabalik sa selda, pwede ka nang maligo kung gusto mo. Pero kung ako sayo, wag ka masyado maligo at baka ikaw ay matyempuhan ng mga loko-lokong kapitbahay naten..” si Erwin. “Anong ibig mong sabihin?” nagtatakang tanong ni Dylan. “Basta kung maliligo ka, kailangan may kasama ka..” paalala ni Erwin. “Toka-toka ang paglilinis dito ayon sa selda. Tuwing Martes tayo ang nakatoka sa paghuhugas ng pinggan, sa Miyerkules sa hardin tayo, at sa Huwebes sa hallway at banyo naman..” dagdag pa ni Erwin. Husto naman sa pakikinig si Dylan. Kailangan niyang magpakitang gilas sa loob upang sa ganun kung mag-aapply siya ng parole, maaprubahan agad. “Tuwing hapon naman pwede tayong lumabas ng court para maglaro ng basketball. O di kaya magpunta ka sa chapel, may bible study at kung anu-ano pang activities ang grupo ni Bro. Gino dun..” saad pa ni Erwin. “Salamat Erwin.. Laking tulong mo talaga sa akin..” si Dylan.
Hindi na namalayan ni Dylan na nakatulog na siya sa matigas na kamang iyon. Pasado alas-kwatro na rin ng hapon nang siya ay magising. Tulog si Tay Tonyo sa kabilang kama. Wala si Tikboy, Erwin at Kaloy sa mga kama nila. Dinig ni Dylan ang hiyawan sa court. “Mukhang may basketball sa labas ah..” bulong ni Dylan sa sarili. “Tamang-tama, pwede akong maligo..” dagdag pa ni Dylan. Agad siyang bumangon at kinuha ang gamit-pangligo. May mga preso rin na tulog sa kabilang selda. Mga kasing-edad din ni Mang Tonyo na mas pinili na lamang magpahinga kesa magpakapagod sa labas. Mabilis ngunit tahimik na pumasok si Dylan sa banyo. Isang mahabang paliguan ang naruon. May sampung shower heads ngunit walang mga harang. Parang sa barracks ng mga sundalo ang istilo. Katapat ng shower ay ang mahabang lababo na may limang gripo. May isang kabinet rin na lagayan ng mga gamit panglinis. Agad na naghubad si Dylan ng saplot sa katawan at isinabit ang mga damit sa pakong naruon. Itinira niya ang itim na brief na kanyang suot. Sinipat ni Dylan ang kanyang katawan. Medyo pumayat siya dahil sa sobrang stress niya ng mga nakaraang araw pero may ibubuga pa rin naman. Medyo marumi na rin ang kanyang katawan dahil ilang araw na rin siyang hindi nakakaligo. Tama si Erwin upang iwas tukso every other day siya maliligo sa ganung ding oras kung kalian wala ang nakakarami.
Marahang binuksan ni Dylan ang shower upang hindi gumawa ng ingay ang lagaslas ng tubig. Agad na naghilamos si Dylan. Malamig. Presko sa pakiramdam. Agad na rin siyang sumailalim sa malamig na tubig at binasa ang buong katawan. Agad siyang nag-shampoo ng buhok. Dahil long back pa rin ang istilo ng kanyang buhok ay kailangan niya itong shampuhin. Mabilisang din ang pagkiskis ang kanyang ginawa sa kanyang katawan. Mabilisang pagsabon rin sa katawan ang kanyang ginawa. Sa leeg, batok, dibdib, kilikili, braso, tiyan, likod, sa loob ng brief hanggang sa binti at paa. Agad rin siyang nagbanlaw. Hanggang sa makarinig siya ng mga kalabog mula sa labas ng banyo..
SUSUNDAN..
©firemakerJD
No comments:
Post a Comment